Korkmadan yaşardık,

Bundan otuz yıl önceydi, babam memur olduğu için Anadolu'nun birçok kasabasına tayinimiz 

Çıkmış epeyce yer gezmiştik . Yine küçük bir kasabadaydık . Kasabanın etrafı ormanlıktı. O zamanlar 

Nüfuz bu kadar kalabalık değil , hırsızlık yok sapıklık yok cinayetler yoktu. Okuldan çıktığımız gibi 

Ormana koşar arkadaşlarımızla orada toplanırdık. Korkmadan özgürce, böğürtlen , kozalak , kuzu kulağı toplardık. Oyunlar oynardık. Doğa çimenler herşey bizimdi sanki, çimenlere uzandığımızda yüksek çam ağaçlarının nerdeyse bulutlara yaklaştığını sanırdık. Mutluyduk ozamanlar herkesin küçücük Dünya'sı vardı. Şimdi herşey kirlendi, çıkıp bir ormanda dolaşamazsın, korkarsın Başıma birşey gelir diye, ne olur sanki  herkes herşey güzel olsa yine , çocuklar korkmadan özgürce oynasa,Güzel insanlar olalım, dürüst yetiştirelim Çocuklarımızı , Doğa gökyüzü mutluluklara şahit olsun acılaraölümlere değil. Sevelim, hem de çok herşeyi ; bir kuşu, kelebeği, Taşı toprağı, insanları, herşeyi çok sevelim. Sağlıklı kalın.......